Blog de soci@s
Benvidos ao noso Blog dos Socios, un rincón especial na nosa web onde as voces dos membros da nosa comunidade brillan con luz propia. Aquí, os socios do Círculo Cultural Recreativo e Deportivo de Perlío teñen a oportunidade de expresar as súas paixóns, experiencias e reflexións sobre diversos temas que van desde a cultura e o deporte ata anécdotas persoais e logros comunitarios.
Cada entrada neste blog é unha fiestra á vida e intereses dos nosos socios, ofrecendo unha perspectiva única e persoal desta vibrante comunidade.
Animámosvos a todos os socios a participar, a escribir e compartir as vosas historias. Queremos que este blog sexa un reflejo da diversidade e riqueza da nosa comunidade, onde cada voz conta e cada historia é valorada.
Únete a nós nesta emocionante aventura e fagamos xuntos que o Blog dos Socios sexa un espello da nosa identidade e orgullo comunitario. Porque cada socio é unha parte esencial da historia do C.C.R.D. Perlío.
- Churrascada 2025 no Casino de Perlío: o sabor do verán regresa con forza
O Círculo Cultural Recreativo e Deportivo de Perlío (C.C.R.D. Perlío) organiza unha nova edición da súa tradicional churrascada de verán, que se celebrará o domingo 6 de xullo ás 14:30 horas nas instalacións do Casino de Perlío. Este evento, xa consolidado como unha das citas máis agardadas do calendario social, reunirá a socios, socias e acompañantes nunha xornada de convivencia e celebración ao aire libre, cun ambiente familiar e festivo. Un menú completo e música en directo O menú inclúe churrasco, chourizos, patacas, ensalada, pan, viño e xeado. Ademais, contaremos con música en directo para amenizar a sobremesa e prolongar o ambiente de festa. Reservas obrigatorias ata o 2 de xullo Para participar será imprescindible facer a reserva antes do mércores 2 de xullo de 2025. As reservas non se considerarán válidas ata realizar o pago íntegro, e non se servirán racións sen reserva previa. As reservas poderán formalizarse na oficina da sociedade, chamada o 689 930 972 e por transferencia bancaria. Prezos - Ferramentas para mellorar a presenza escénica e a expresión corporal
A presenza escénica e a expresión corporal son elementos fundamentais para calquera intérprete, xa sexa no ámbito do teatro, a danza ou o audiovisual. A capacidade para dominar o corpo, transmitir emocións e captar a atención do público non é innata; require adestramento, práctica e o uso de ferramentas axeitadas. A continuación, ofrézoche un conxunto de técnicas e recomendacións que poden axudar a calquera actor ou actriz a mellorar estes aspectos. 1. Conciencia corporal O primeiro paso para mellorar a expresión corporal é desenvolver unha conciencia profunda do teu propio corpo. Isto implica comprender como se move, identificar tensións e traballar na súa relaxación e flexibilización. A práctica de disciplinas como o ioga ou o pilates é ideal para lograr este obxectivo, xa que axudan a adquirir control sobre a respiración e os movementos, ademais de mellorar a postura. 2. O mimo e a pantomima O mimo é unha técnica esencial para traballar a expresividade corporal. Aprender a comunicarte sen palabras, utilizando só xestos, posturas e movementos, incrementa o control físico e axuda a ampliar o rango emocional que podes transmitir. A práctica da pantomima permíteche explorar a forza do silencio e do simbolismo, algo crucial para enriquecer a túa presenza escénica. 3. Exercicio de enraizamento O enraizamento consiste en sentir unha conexión sólida entre o corpo e o chan. É fundamental para proxectar confianza e estabilidade no escenario. Un exercicio sinxelo consiste en estar de pé, coas pernas lixeiramente separadas, e sentir como o peso se distribúe uniformemente entre os pés. A partir dese punto, podes practicar desprazamentos suaves sen perder a conexión co chan, asegurando que cada movemento sexa fluído e controlado. 4. Técnicas de respiración Unha respiración controlada é clave para mellorar tanto a expresión corporal como a vocal. Técnicas como a respiración diafragmática, onde o aire…
Continuar lendo - Método Levallois: os vestixios dunha tecnoloxía avanzada en Maniños
Na costa de Maniños, en Fene, atopáronse importantes ferramentas de pedra que pertencen ao Paleolítico Medio. Estes achados non só son unha fiestra ao pasado remoto, senón tamén unha proba da capacidade técnica e cognitiva das comunidades neandertais que habitaron a zona hai miles de anos. Entre estas ferramentas destaca o uso do método Levallois, unha técnica avanzada de talla lítica que reflicte a habilidade e planificación destes primeiros habitantes. Que é o método Levallois? O método Levallois é unha técnica de talla de pedra desenvolvida polas comunidades prehistóricas do Paleolítico Medio, particularmente polos neandertais. Consiste en preparar un núcleo de pedra dun xeito específico para obter lascas ou ferramentas de forma e tamaño predefinidos. Este proceso caracterízase por: Os achados de Maniños: evidencia do método Levallois Os instrumentos líticos descubertos en Maniños son un claro exemplo do uso do método Levallois. Entre eles, destacan núcleos e lascas que amosan os seguintes aspectos: Estes vestixios non só confirman a presenza de comunidades prehistóricas na zona de Fene, senón que tamén demostran o avanzado nivel técnico destas poboacións. A importancia do método Levallois en Galicia Os achados en Maniños están no contexto dun amplo conxunto de xacementos paleolíticos en Galicia, como as Gándaras de Budiño en Porriño e a Cova Eirós en Triacastela. Estas descubertas indican que as técnicas de talla Levallois non eran exclusivas doutros lugares de Europa, senón que tamén foron empregadas polas comunidades prehistóricas galegas. Os neandertais non só sobreviviron en condicións climáticas adversas, senón que tamén desenvolveron solucións prácticas para o seu día a día. O método Levallois reflicte unha evolución significativa na maneira de traballar os recursos dispoñibles e amosa unha conexión coas tradicións tecnolóxicas europeas da época. Maniños: unha xanela ao Paleolítico Por que é tan importante preservar e estudar estes vestixios? Os achados de…
Continuar lendo - Técnicas básicas de interpretación para actores principiantes
Iniciarse na interpretación actoral é unha viaxe apaixonante que require dedicación e práctica. A continuación, preséntanse algunhas técnicas básicas que todo actor ou actriz principiante debería considerar: 1. Coñece a fondo o teu personaxe É esencial comprender en profundidade o personaxe que vas interpretar. Isto implica: Este coñecemento permitirá unha interpretación máis auténtica e convincente. 2. Conéctate co motor interno do personaxe Máis aló das emocións superficiais, é fundamental sentir a necesidade profunda que impulsa ao teu personaxe. Isto axuda a evitar actuacións mecánicas e promove unha conexión máis real coa escena. 3. Descubre o subtexto Non todas as emocións ou intencións se expresan con palabras. O subtexto refírese ao que o personaxe pensa ou sente pero non di explicitamente. Comprender este nivel engade profundidade á interpretación. 4. Traballa a improvisación A improvisación é unha ferramenta valiosa para desenvolver a espontaneidade e a capacidade de reacción ante situacións inesperadas. Axuda a manter a frescura na actuación e a adaptarse a cambios durante a escena. 5. Controla a voz e o corpo A voz e o corpo son os principais instrumentos do actor. É importante traballar en: Un control adecuado destes elementos contribúe a unha comunicación máis efectiva do personaxe. 6. Analiza o texto en profundidade Antes de interpretar unha escena, é crucial comprender o contexto, as circunstancias e as intencións detrás de cada liña. Isto inclúe identificar o obxectivo do personaxe e as tácticas que emprega para alcanzalo. 7. Practica a autocrítica construtiva Despois de cada actuación ou ensaio, reflexiona sobre o teu rendemento. Identifica áreas de mellora e establece metas para o teu desenvolvemento continuo como actor. Ao incorporar estas técnicas no teu adestramento, estarás ben preparado para desenvolver personaxes auténticos e ofrecer actuacións impactantes. - Debate sobre a responsabilidade social e os límites da cultura da cancelación
Nos últimos anos, a cultura da cancelación converteuse nun tema central de debate social. Este fenómeno, que inicialmente xurdiu como unha forma de responsabilizar a figuras públicas polas súas accións ou palabras, xerou controversias sobre os seus límites, implicacións éticas e impacto na liberdade de expresión. Neste artigo analizamos as raíces, as consecuencias e os dilemas éticos que rodean esta práctica. Que é a cultura da cancelación? A cultura da cancelación refírese ao rexeitamento público dunha persoa, marca ou institución que realizou ou promoveu accións consideradas inaceptables ou ofensivas. Esta práctica maniféstase, principalmente, a través das redes sociais, onde os usuarios piden boicots, denuncian comportamentos ou reclaman a retirada de apoio. Características principais A cultura da cancelación distínguese por varias características específicas: A cultura da cancelación como mecanismo de xustiza social Os defensores da cultura da cancelación sosteñen que esta práctica é unha forma de responsabilizar a persoas ou entidades con influencia que, doutro xeito, non enfrontarían consecuencias polas súas accións. Visibilización de problemas sociais Ao cancelar figuras públicas ou marcas, destácanse problemas como o racismo, a desigualdade de xénero ou o abuso de poder. Isto fomenta unha maior conciencia social e impulsa conversas que doutro xeito quedarían invisibilizadas. Redistribución do poder A cultura da cancelación outorga ás masas a capacidade de influír no comportamento das elites. O que antes era monopolio de institucións formais, agora está ao alcance de colectivos sociais organizados. Os límites éticos da cultura da cancelación A pesar dos seus beneficios potenciais, a cultura da cancelación tamén suscita preguntas sobre os seus efectos negativos e os seus límites éticos. Falta de proporcionalidade Unha das principais críticas radica na falta de proporcionalidade das cancelacións. En ocasións, os erros cometidos por unha persoa son amplificados de tal maneira que as consecuencias poden parecer desproporcionadas en relación ao feito…
Continuar lendo - Fake news e manipulación da opinión pública
A desinformación converteuse nun dos maiores retos para os procesos democráticos e a cohesión social no século XXI. As coñecidas como fake news non só distorsionan a realidade, senón que tamén condicionan a percepción pública, fomentan a polarización e debilitan a confianza nas institucións. Neste artigo analizaremos como a desinformación impacta na sociedade e os mecanismos que contribúen á súa proliferación, así como as ferramentas dispoñibles para combatela. Que son as fake news? As fake news son informacións falsas ou enganosas presentadas como se fosen noticias reais. Adoitan ser creadas con intencións específicas, como influír na opinión pública, desacreditar a un adversario ou xerar beneficios económicos a través da súa difusión masiva. Características principais das fake news As fake news teñen características que as fan especialmente perigosas: Impacto das fake news nos procesos democráticos Unha democracia sólida depende dunha cidadanía informada. Cando a información veraz é substituída por narrativas falsas, os fundamentos democráticos vense ameazados. Influencia nas eleccións Durante procesos electorais, as fake news úsanse para manipular a percepción dos votantes, desacreditando candidatos ou difundindo informacións falsas sobre programas políticos. Isto pode levar a decisións mal informadas que afectan os resultados democráticos. Polarización social As fake news fomentan a división social ao promover discursos extremos e narrativas que enfrontan diferentes grupos. Esta polarización dificulta o diálogo e o consenso, elementos esenciais nunha sociedade democrática. Desconfianza nas institucións A proliferación de desinformación socava a confianza nos medios de comunicación, nos gobernos e nas organizacións internacionais, xerando un clima de incerteza que beneficia a axendas populistas ou antidemocráticas. Mecanismos de difusión da desinformación A rapidez coa que as fake news se expanden débese en gran parte aos seguintes factores: Redes sociais como catalizadores As plataformas dixitais permiten a difusión masiva de contidos sen control editorial. Os algoritmos destas redes priorizan o contido…
Continuar lendo - Estratexias para entender e reter mellor a información dos textos
A lectura non é só descifrar palabras, senón comprender e reflexionar sobre o contido que nos transmiten. Mellorar as habilidades de comprensión e retención pode transformar a experiencia lectora, facilitando o acceso ao coñecemento e enriquecendo o pensamento crítico. Aquí tes un conxunto de estratexias eficaces para acadar este obxectivo. A importancia dunha lectura activa A lectura activa supón interactuar co texto, cuestionar o seu contido e analizar o seu significado. Este enfoque permite identificar mellor as ideas clave e as relacións entre elas. Subliñado e anotacións O subliñado é unha ferramenta útil para resaltar os puntos máis importantes. Para que sexa efectivo, debes empregar criterios claros, marcando só o esencial. As anotacións ao marxe completan esta práctica, permitindo engadir observacións, preguntas ou interpretacións persoais. Formular preguntas durante a lectura Antes de comezar a ler, pregunta que esperas aprender ou descubrir no texto. Durante a lectura, reflexiona sobre o que levas aprendido e cuestiona o que o autor presenta. Ao final, analiza se o texto respondeu ás túas expectativas iniciais. Técnicas de organización e síntese Organizar e sintetizar a información facilita a comprensión e fai máis sinxela a súa lembranza. Estas técnicas axudan a estruturar a información dun modo claro e visual. Mapas conceptuais Os mapas conceptuais permiten visualizar as ideas principais e as conexións entre elas. Son ideais para textos complexos ou con moita información. Resumos e esquemas Os resumos condensan o contido esencial en poucas palabras, mentres que os esquemas ordenan a información xerarquicamente, facilitando unha visión global e sistemática. Estratexias para reforzar a memoria Unha boa comprensión debe complementarse cunha retención efectiva. Aquí tes algúns métodos para consolidar o que aprendes: Relectura espaciada A relectura de partes clave, distribuída ao longo do tempo, axuda a reforzar o recordo. Este enfoque baséase na idea de que o repaso…
Continuar lendo - Técnicas para mellorar a comprensión lectora
A comprensión lectora é unha habilidade fundamental na aprendizaxe e desenvolvemento persoal. Máis aló de ler palabras, implica entender, analizar e reflexionar sobre o contido dun texto. Aínda que esta capacidade pode variar dunha persoa a outra, existen técnicas que poden axudar a mellorala de maneira efectiva, independentemente da idade ou do nivel educativo. A importancia da comprensión lectora A capacidade de comprender o que se le é esencial en todos os aspectos da vida. Desde o ámbito académico ata o profesional, unha boa comprensión lectora facilita a adquisición de coñecemento, a resolución de problemas e o pensamento crítico. Porén, nun mundo cheo de información dixital, é común atopar dificultades para manter a concentración e a análise profunda dos textos. Técnicas clave para mellorar a comprensión lectora Ler cun propósito Antes de comezar a ler, é importante preguntarse cal é o obxectivo da lectura. Búscase obter información específica, gozar dunha historia ou analizar criticamente un texto? Ter claro o propósito axuda a enfocar a atención nos detalles relevantes e facilita a retención da información. Subliñar e tomar notas Subliñar palabras clave, frases importantes ou conceptos esenciais é unha técnica básica pero eficaz. Complementalo con notas ao marxe ou nun caderno axuda a procesar a información de forma activa, establecendo conexións entre ideas e fomentando unha comprensión máis profunda. Facer preguntas durante a lectura Realizar preguntas mentres se le é unha estratexia que fomenta o pensamento crítico. Preguntas como “Que significa isto?”, “Por que ocorreu este evento?” ou “Que pretende transmitir o autor?” axudan a manter o interese e a curiosidade, ao tempo que profundizan a comprensión do texto. Dividir o texto en seccións Dividir un texto longo en partes máis pequenas facilita a lectura e a comprensión. Despois de ler cada sección, é útil reflexionar sobre o seu contido para…
Continuar lendo - Os principais xéneros das artes escénicas e as súas características
As artes escénicas engloban diversas disciplinas artísticas que se representan ante un público, combinando elementos como a actuación, a música e o movemento. A continuación, detállanse os principais xéneros das artes escénicas e as súas características distintivas: 1. Teatro O teatro é unha das formas máis antigas de expresión artística, onde os actores representan historias a través de diálogos e accións. As súas características principais inclúen: 2. Danza A danza é a arte de expresar sentimentos e ideas a través do movemento corporal, xeralmente acompañado de música. As súas características son: 3. Música A música, cando se interpreta en vivo, considérase unha arte escénica. As súas características inclúen: 4. Ópera A ópera é unha forma de teatro musical que combina actuación, canto e, frecuentemente, danza. As súas características son: 5. Circo O circo combina diversas habilidades como acrobacias, malabares e actuacións cómicas. As súas características inclúen: 6. Performance A performance é unha forma de arte que combina elementos de diversas disciplinas e se centra na acción do artista no momento presente. As súas características son: Cada un destes xéneros contribúe de maneira única ao panorama das artes escénicas, ofrecendo ao público experiencias diversas que combinan técnica, emoción e creatividade. - Técnicas básicas de debuxo para principiantes: crea o teu primeiro boceto
Iniciar no mundo do debuxo pode ser unha experiencia gratificante e relaxante. Para comezar con bo pé, é fundamental coñecer as técnicas básicas que che permitirán crear o teu primeiro boceto con confianza. Materiais esenciais Antes de comezar, asegúrate de contar cos seguintes materiais: Técnicas básicas de debuxo Consellos para crear o teu primeiro boceto Recursos adicionais Para profundizar nestas técnicas, considera explorar os seguintes recursos: Lembra que o debuxo é unha habilidade que se desenvolve co tempo e a práctica. Disfruta do proceso creativo e observa como melloras con cada boceto que realizas. - Os primeiros habitantes de Fene: vestixios do paleolítico medio en Maniños
A historia de Fene non comeza cos edificios históricos, nin coas embarcacións que navegaron as súas augas. Para descubrir as súas raíces máis profundas, temos que viaxar no tempo ata o Paleolítico Medio, hai entre 200.000 e 40.000 anos. É nesta época cando atopamos os primeiros vestixios da presenza humana na zona: ferramentas líticas elaboradas por comunidades prehistóricas que habitaban a parroquia de Maniños. Achados líticos en Maniños: as primeiras pegadas humanas No litoral da parroquia de Maniños foron descubertos instrumentos de pedra que pertencen a un dos períodos máis antigos da prehistoria galega. Estas ferramentas, elaboradas principalmente en cuarcita, son un testemuño crucial da vida cotiá das comunidades neandertais que poboaron a rexión. Os neandertais, coñecidos pola súa adaptación ao clima frío e a súa capacidade de supervivencia, empregaban estas ferramentas para actividades como a caza, a recolección e o procesamento de alimentos. A súa técnica de talla, coñecida como método Levallois, permitía crear útiles eficientes e duradeiros, aproveitando ao máximo a materia prima dispoñible. Unha paisaxe chea de recursos Por que escolleron Maniños? A resposta atópase na súa localización estratéxica. A combinación de recursos costeiros, como peixe e marisco, e o acceso a augas doces e materias primas, como a cuarcita, facía deste lugar un entorno ideal para establecer campamentos temporais. Ademais, a proximidade ao mar facilitaba a obtención de alimentos e a comunicación con outras comunidades. Este equilibrio entre terra e mar, tan característico do territorio galego, xa era aproveitado polos nosos primeiros antepasados, demostrando a súa capacidade de adaptación e o seu profundo coñecemento do medio que os rodeaba. Maniños no contexto da prehistoria galega A importancia dos achados en Maniños vai máis aló do ámbito local. Galicia alberga outros xacementos paleolíticos, como as Gándaras de Budiño en Porriño ou a Cova Eirós en Triacastela, que…
Continuar lendo - Os oficios que, detrás do pano, fan posible o teatro
Cando imos ao teatro, todos estamos pendentes da maxia que acontece no escenario: os actores que encarnan aos personaxes, os diálogos intensos que nos fan reflexionar ou rir, a música que nos envolve… Pero algunha vez te detiveches a pensar en todas as mans que, no máis absoluto silencio e discreción, fan que ese momento sexa perfecto? Sen eles, sen eses oficios case invisibles, non poderiamos dicir: “Que comece o espectáculo“. A maxia non sucede soa Xa o dixo Peter Brook, un dos grandes mestres do teatro moderno: “No teatro hai moitas linguaxes diferentes a través das que se establece e mantén a comunicación co público. O corpo, o son, o ritmo, a cor, o vestiario, os decorados, a iluminación… e todos eles súmanse ás palabras dispoñibles.” E non é para menos. Para que todo isto funcione en harmonía, non é suficiente con ter grandes actores e directores. Hai unha serie de profesionais que, lonxe do protagonismo, dedican as súas vidas a facer que o que vemos sobre o escenario sexa un espectáculo inesquecible. Pénsao por un momento: o iluminador que fai que a luz nos envolva, o técnico de son que fai que non perdamos nin unha palabra do que din os actores, ou o regidor, que no máis absoluto segredo coordina a todos para que non haxa erros. E se ben non os vemos, o seu traballo é tan crucial coma o dos que si están baixo os focos. Un legado case perdido Nunha época non tan afastada, en España, non existían escolas que formaran estes profesionais do espectáculo en vivo. Todo se transmitía de pais a fillos, xeración tras xeración. Era común que quen traballaba no teatro fose descendente de alguén que tamén pasara longas horas entre bastidores. Esta transmisión de coñecementos facía que o teatro tivese…
Continuar lendo